I

Nie widzę kolorów, ale czuję emocje w głosie.

Nie widzę twarzy, ale czuję obecność i intencje.

Nie widzę drogi, ale czuję kierunek, który wybieram.

Nie widzę przeszkód – czuję możliwości.

Nie widzę ograniczeń – czuję potencjał.

Nie widzę, ale czuję, że mogę wiele.

II

Nie słyszę słów, ale widzę emocje w oczach.

Nie słyszę muzyki, ale czuję rytm w ciele.

Nie słyszę dźwięków, ale widzę, jak świat mówi gestem.

Nie słyszę, ale rozumiem.

Nie słyszę, ale odpowiadam.

Nie słyszę, ale mam coś do powiedzenia.

Nie słyszę, ale widzę, że mam głos.

III

Nie liczę tak szybko, ale rozumiem, kiedy ktoś jest miły.

Nie zapamiętuję wszystkiego, ale pamiętam, kto mnie traktuje z szacunkiem.

Nie zawsze znajduję słowa, ale wiem, kiedy ktoś mnie słucha.

Myślę inaczej, ale czuję tak samo.

Cieszę się, martwię, tęsknię, marzę.

Nie potrzebuję litości – potrzebuję cierpliwości.

Nie potrzebuję wyręczania – potrzebuję szansy.

IV

Nie chodzę po schodach, ale pokonuję bariery.

Nie biegnę, ale docieram tam, gdzie chcę.

Nie chodzę, ale idę swoją drogą.

Z siła której nie widać.

Z wytrwałością, której nie da się zatrzymać.

Nie potrzebuję współczucia – potrzebuję dostępności.

Chcę być traktowany normalnie – z szacunkiem, nie z dystansem.

V

Nie lubię hałasu, ale słyszę świat intensywniej niż myślisz.

Nie zawsze patrzę w oczy, ale widzę szczegóły, których inni nie zauważają.

Nie zawsze rozumiem żarty, ale rozumiem szczerość.

Czasem milczę, ale to nie znaczy , że nie mam nic do powiedzenia.

Czasem potrzebuję przerwy, ale to nie znaczy, że się wycofuję.

Myślę inaczej, czuję inaczej, reaguję inaczej.

Nie chcę być zmieniany.

Chcę być rozumiany.

Chcę być sobą – w świecie, który daje mi na to miejsce.

Jesteśmy różni. Jesteśmy równi.

Joanna Hajduk